Een hoorn is een koperen blaasinstrument met een karakteristieke vorm, meestal bestaande uit een lange, conische buis die in een cirkel is gewonden, en een grote, brede beker aan het uiteinde. Het mondstuk van de hoorn is relatief klein in vergelijking met de omvang van het instrument. Het geluid wordt geproduceerd door lucht door het mondstuk te blazen, waardoor de lippen van de hoornist trillen en geluidsgolven in de buis van de hoorn creëren.

De hoorn heeft een warme, sonore klank en wordt vaak beschreven als romantisch en lyrisch. Hoornisten kunnen een reeks tonen produceren door de spanning van hun lippen en de positie van hun hand in de beker te variëren. Hoorns worden vaak gebruikt in klassieke muziek, vooral in orkest- en kamermuziekensembles, waar ze melodieuze lijnen, harmonieën en solo’s spelen.

De hoorn heeft ook een belangrijke rol in de traditie van jachtmuziek en wordt vaak geassocieerd met buitenmuziek en fanfares. In moderne orkesten worden meestal ventielhoorns gebruikt, wat het mogelijk maakt om gemakkelijker tussen verschillende toonsoorten te wisselen. Het instrument heeft een speciale plaats in de wereld van klassieke muziek en draagt bij aan de rijke en gevarieerde klankpaletten van orkestrale composities.