Een fagot is een houten blaasinstrument dat bestaat uit een lange, conische buis die is opgerold in de vorm van een dubbele U of een boemerang. Het instrument is opgebouwd uit vier delen: het mondstuk, het bovenstuk, het middenstuk en het onderstuk. Het mondstuk van de fagot heeft een dubbelriet, vergelijkbaar met dat van een hobo, dat trilt wanneer de speler lucht door het instrument blaast.

Het geluid van de fagot is diep en resonant, en het heeft een karakteristieke sonoriteit. De fagot kan een breed scala aan tonen produceren, van lage, krachtige bastonen tot heldere, lyrische melodielijnen. In een orkest of ensemble heeft de fagot vaak de rol van een basinstrument en biedt het diepte en textuur aan de muziek.

De fagot vereist een aanzienlijke technische beheersing vanwege zijn complexe vingerzetting en de noodzaak om luchtsteun en embouchurecontrole te beheersen. Het is een veelgebruikt instrument in klassieke muziek en wordt vaak gebruikt in symfonieorkesten, kamermuziekensembles en houtblazerskwintetten. Het heeft een unieke klank die bijdraagt aan de rijkdom van de orkestrale klankwereld.